အဲ့ဒီလိုနဲ႔ မနက္မိုးလင္းတာနဲ႔ေတာင္ေပၚကိုတတ္သြားၾကတယ္.... ကြ်န္ေတာ္တိ႔ုက ေျခလွ်င္ တတ္ၾကတာေလ.. ဒီေတာ့ေတာင္ေပၚေရာက္တဲ့အခ်ိ္န္မွာဗိုက္ကအရမ္းဆာေနၾကျပီ.. ဒီလိုနဲ႔တည္းခိုိခန္းငွား ပစၥည္းေတြထား ေရခ်ဳိးေပါ့... ျပီးတာနဲ႔ အခန္းတံခါးကို ပိတ္ျပီးစားေသာက္ဆိုင္ကိုဂိုးၾကတာေပါ့.. ဘယ္စားေသာက္ဆိုင္ေကာင္းမွန္းလည္းမသိပါဘူး.. ေတြ႕တဲ့ဆိုင္ဝင္စားလိုက္ၾကတာ.. ေအာင္မေလး
စားလိုက္က်တာ “ေဝသာလီျပည္ ကိုဘီလူးဝင္တာထက္ဆိုးတယ္၊ အဲ ကြ်န္ေတာ္အပါအဝင္ေပါ့ေနာ္”
စဥ္းစားၾကည့္အဝစားတစ္ေယာက္ကို ၃၅၀၀ စားတာက ၈ေယာက္ ထမင္းအုတ္က ၁၅ အုတ္ကုန္တယ္.. ကြ်န္ေတာ္ “ေဝသာလီျပည္ ဘီလူးဝင္တာထက္ဆိုးတယ္”လို႔ေျပာတာမလြန္ပါဘူးေနာ္..
စားေသာက္ဆိုင္ပိုင္ရွင္နဲ႔ စားပြဲထိုးေတြေတာင္ စိတ္ေလသြားတယ္.. အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ရဲ႕ဇာတ္လိုက္ေက်ာ္ၾကီး“မဲၾကီး” စားလို႔ျပီးသြားပါေရာ.. ေတြ႕ျပီေလ သူဆိုင္ရွင္ကိုေတာ္ကီပြားေတာ့မယ္... သူကယဥ္တယ္ဗ်ား.. အင္ထရိုစဝင္တာ... အန္တီတဲ့ အန္တီတို႔ဆိုင္ကဟင္းေတြကအရမ္းေကာင္းတာပဲတဲ့..အန္တီၾကီးဆိုတာျပံဳးလို႔
အမွန္ကဒီေလာက္ၾကီးေကာင္းတာမဟုတ္ဘူး..ေဖာတာေလေဖာတာ...
ကြ်န္ေတာ္တို႔ကေတာ့သူဘာဆက္ေဖာမလဲလို႔ေစာင့္ၾကည့္ေနၾကတာေပါ့.... ေအာင္မယ္သူကေျပာတယ္ဗ်ား..
ေနာက္ေန႔ေတြလည္း အန္တီ့ဆိုင္မွာပဲစားမယ္တဲ..ကတိေတြေပးေနတာေလ.. ကတိေတြေပးေနတာ.. အဲ့ဒီေန႔ကကြ်န္ေတာ္တို႔စားႏိုင္တယ္ဆိုတာလည္း ေတာင္ေပၚကိုေျခလွ်င္တတ္လာရေတာ့ ပင္ပန္းျပီးစားသေလာက္ဝင္ေနတာေပါ့ဗ်ာ.. ဒါနဲ႔စားျပီးေသာက္ျပီး ေတာ့ပိုက္ဆံရွင္းျပီးတည္းခိုခန္းျပန္ျပီးအိပ္ၾကတာေပါ့..
ပိုက္ဆံရွင္းေတာ့အန္တီၾကီးကပိုက္ဆံကိုေလွ်ာ့ေပးတယ္ဗ်ား...
သူ႔ေတာ္ကီနဲ႔ကြ်န္ေတာ္တို႔ေတြအဆင္ေျပသြားတာေပါ့
ေနာက္ေန႔မနက္ ၆ နာရီအိပ္ရာကအားလံုးကိုႏုိးျပီး
ေရတံခြန္ သြားမယ္ဆိုျပီးမ်က္ႏွာသစ္၊သြားတိုက္ ျပီးတာနဲ႔
လက္ဖက္ရည္ဆိုင္သြားျပီးဝမ္းျဖည့္လိုက္ေသးတယ္.. ျပီးလည္းျပီးေရာ ရိကၡာအတြက္ဝယ္က်တာေပါ့... ေၾသာ္ ရိကၡာ ဆို လို႔ဘာပါလိမ့္လို႔ေတြးမေနနဲ႔.. ကြ်န္ေတာ္တို႔ အဖြဲ႔ ကေဆးလိပ္ေသာက္တဲ့လူေရာကြမ္း စားတဲ့လူေရာအစံုပါတယ္ေလ.. ဒီလိုနဲ႔ေဆးလိပ္ ၃ ဘူး ကြမ္း၃၀၀၀ ဖိုးေလာက္ဝယ္ျပီးစထြက္ၾကတာေပါ့.. ဒီလိုနဲ႔သြားလိုက္တာလမ္းတစ္ဝက္ေလာက္မွာ ကြ်န္ေတာ့္ေျခေထာက္ကို
ငုတ္ဆူးသြားတယ္ဗ်ာ.. ဆိုးပါတယ္ဗ်ာ..အားလံုးကစိတ္ပူသြားတာေပါ့.. ကြ်န္ေတာ္ကအားလံုးထဲမွာအငယ္ဆံုးဆိုေတာ့ဝိုင္းခ်စ္ၾကတာေပါ့... ဟီးဟီး... အမွန္က အငယ္ဆံုးအရွုပ္ဆံုး အေပြးဆံုး ... သူမ်ားကိုေခ်ာက္အတြန္းဆံုး အားလံုုးရဲ႕ခ်ဥ္ဖတ္ေပါ့ဗ်ာ....ေၾသာ္ကိုယ့္ဂုဏ္ကိုေဖာ္ရတာ....
ဒီလိုနဲ႔ေရတံခြန္ကိုေရာက္သြားၾကပါေရာ....
အဲ့ဒီမွာျပႆနာစတာပဲ..
အားလံုးကေရထဲဆင္းခ်င္တယ္ဒါေပမဲ့အဝတ္အစားအပိုမပါဘူး..
အဲ့ဒါနဲ႔ အနားမွာရွိတဲ့ဆိုင္ကိုေမးေတာ့ သူတို႔ဆီမွာပုဆိုးငွားတယ္တဲ့.. အေတာ္ပဲေပါ့... ဒါနဲ႔ပုဆိုးကိုအရင္ေလွ်ာ္ျပီးအဝတ္အစားလဲလိုက္က်တာေပါ့..
ျပီးတာနဲ႔ေရထဲကိုတခါတည္းဒိုင္ဗင္ထိုးလိုက္က်တာေပါ့
.. ျပီးလည္းျပီးေရာအေပၚမွာတစ္ေယာက္က်န္ေနလို႔ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဘယ္သူလို႔ထင္လဲ.. “မဲၾကီး” ေပါ့.. ကြ်န္ေတာ္ကေမးလိုက္တာေပါ့ “ဟာဘာလုပ္ေနတာလည္းေရထဲဆင္းေလဆိုေတာ့”.. သူကေျပာတယ္“ေအးတယ္ဟ” တဲ့... အဲဒီၾကမွကိုမင္းကေျပာတာ .. ေဟ့ေကာင္ အငယ္ေလးတဲ့ဒီေကာင္ကရန္ကုန္မွာေတာင္ေရေန႔တိုင္းခ်ိဳးတာမဟုတ္ဘူးတဲ့.. ဆိုးပါတယ္... ျပႆဒါး ရက္ရာဇာ ေရြးျပီးေရခ်ိဳးတာတဲ့ဗ်ာ... အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာဆရာသမားမဲၾကီးကဘာလုပ္ေနတယ္ထင္တုန္း.. ေျခေထာက္ေလးေရထဲခ်ျပီးေအးလားမေအးလားစမ္းေနတယ္ဗ်ာ.. ျပီးလည္းျပီးေရာ ေအးတယ္ဆိုျပီးကုန္းေပါမွာငုတ္ေလးျပန္ထိုင္ေနတယ္... ဒါနဲ႔အားလံုးဝိုင္းတိုင္ပင္ျပီး သူ႔ကိုေရထဲဆြဲခ်မယ္ေပါ့..တိုင္ပင္ျပီးကြ်န္ေတာ္ရယ္
ကြ်န္ေတာ့္အကိုရယ္အေပၚကိုအေနာက္ကေန
တိတ္တိတ္ေလးတတ္သြားျပီးသူ႔ကိုေရထဲကေန
တြန္းခ်မလိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေအာင္မယ္သူကတုန္မ်ားေတာင္တုန္ေနလိုက္ေသး... ဒါနဲ႔ကြ်န္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္သုူ႔ကိုတြန္းခ်ေအာက္ကလူေတြကဝိုင္းဆြဲနဲ႔... ေရထဲကိုျပဳတ္က်သြားပါေရာ.... ျပီးလည္းျပီးေရာ ေရထဲကျပန္ေပၚလာတာနဲ႔ေအာ္တယ္ဗ်...“ဘူး ဖူးဖူး သူေတာင္းစားေတြရဲ႕တကယ္ေအးတယ္ဟတဲ့” ဆိုျပီးကုန္းေပၚကိုေျပးတတ္တာပုဆိုးပါေရထဲမွာကြ်တ္က်န္ခဲ့တယ္..... ဟားဟား။
မထင္မွတ္ပဲရုတ္တရတ္ၾကံဳခဲ့ရတဲ့ဟာသေလးပါ....
ကြ်န္ေတာ္တို႔႔က်ိဳက္ထီးရိုးမွာေတာက္ေလွ်ာက္ေပ်ာ္ခဲ့ရတာ “မဲၾကီး”ဆိုသူပါလို႔ပါဗ်ာ...
0 comments:
Post a Comment