ေတာင္ေအာက္သို႔ျပန္ဆင္းခဲ့ၾကျခင္း

က်ိဳက္ထီးရိုးကအျပန္လမ္းမွာ...
ကြ်န္ေတာ္တို႔က်ိဳက္ထီးရီုးကအျပန္လမ္းမွာကြ်န္ေတာ္တို႔...စိတ္မေကာင္းျခင္းၾကီးစြာနဲ႔
ပဲျပန္လာခဲ့ၾကရတယ္......မျပန္ခ်င္ဘူးေလ ဒီေလာက္ေပ်ာ္စရာေကာင္းတဲ့ခရီးေလးတစ္ခုကို
ေနာက္တစ္ခါအားလံုးအတူတူ ျပန္လာဖို႔ဆိုတာမေသခ်ာဘူးေလဒီေတာ့၀မ္းနည္းေနၾကတာေပါ့.
၀မ္းနည္းတယ္ဆိုတာလည္းခဏပါ...ဒီအဖြဲ႔ကလူေတြက ၀မ္းနည္းမႈကိုၾကာၾကာသိမ္းမထားတတ္ၾကဘူး
ျပီးျပီးေရာပဲ.. ဒီလိုနဲ႔ေတာင္ေပၚကေနဆင္းဖို႔ကားေပၚကိုတက္ေပါ့...ျပီးလည္းျပီးေရာလူျမန္ျမန္ရေအာင္
တစ္ဖြဲ႔လံုးကားသမားကိုကူညီျပီး၀ိုင္းေအာ္ေပးၾကတာေပါ့.. တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ကားေပၚမွာ
လူေတြကျပည့္လာတယ္....အဲ ကားေပၚမွာ မြန္မေလး ေခ်ာေခ်ာေလးႏွစ္ေယာက္လည္းပါလာတယ္ေလ
ဒီမွာပဲအားလံုးကေၾကာင္ၾကတာေပါ့..သိတဲ့အတိုင္းအားလံုးက တဏွာရူးေတြၾကီးပဲ..ဟီးအလကားေျပာတာ
သူတို႔ပံုကိုၾကည့္ရတာ အဲ့ေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္ကိုေျပာတာေနာ္. ညီအစ္မေတြလို႔ထင္တာပဲ
ခန္႔မွန္းခ်က္ေပါ့ေနာ့.. အဲ့ဒီမွာေၾကာင္ၾကတယ္..ဟိုစဒီစေပါ့.. ဒီလိုနဲ႔ေတာင္ေအာက္ကိုေရာက္လာၾကတယ္
ေတာင္ေအာက္ကိုေရာက္ေတာ့ ရိုက္ကူးေရးအဖြဲ႔ေတြေရာက္ေနတယ္....အဲ့ဒီမွာ ကိုဇင္မ်ိဳးတို႔ က ဘီယာေတြ
ကစ္ေနၾကတယ္...ေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္ထဲကတစ္ေယာက္က
ဓာတ္ပံုရိုက္ခ်င္တယ္ဆိုျပီးအကူအညီေတာင္းတယ္..
အဲ့ဒီမွာကိုမင္းကျဖစ္တယ္ ကူညီမယ္ဆိုျပီးရိုက္ေပးေတာ့တာေပါ့...
ကိုဇင္မ်ိဳးကိုလည္းသူကဆရာလုပ္ေသးတယ္ဟိုလိုေနဒီလိုေနနဲ႔ေပါ့
ကိုဇင္မ်ိဳးနဲ႔လည္းရိုက္ျပီးေရာ..ေကာင္မေလးကို ေျပာတယ္
ဓာတ္ပံုေလးတစ္ပံုေလာက္ရိုက္ခ်င္ပါတယ္ေပါ့...ေကာင္မေလး ကလည္းရပါတယ္ေပါ့
ဒီလိုနဲ႔ရိုက္ဖို႔ကင္မရာကိုယူျပီးလွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ေကာင္မေလးက
အဆင့္သင့္ရိုက္ဖို႔ေစာင့္ေနတယ္ကိုဇင္မ်ိဳးကလည္း သူပါပါတယ္ထင္လို႔ေစာင့္ေနတာ.
ကိုမင္းကအဲ့ဒီမွာ ထျပီး ဟာအစ္ကိုတဲ့ အစ္ကိုမပါဘူးတဲ့..ကိုဇင္မ်ိဳးၾကီးမွာေလ
ရွက္ျပီး မ်က္ႏွာၾကီးကိုနီရဲထြက္သြားတာေပါ့....ဘီယာေသာက္ထားတာလည္းပါတာေပါ့.
ဒီလိုနဲ႔ေကာင္မေလးပံုကို ရိုက္ျပီး ေတာ့..ေတဇာကထျပီးသူနဲ႔တူတူရိုက္ခ်င္ပါတယ္ေပါ့..
ေကာင္မေလးကေျပာတယ္.... ဟာနင္နဲ႔ရိုက္မဲ့အစား
ကန္စြန္းရြက္တစ္စည္း၀ယ္ျပီးပဲရိုက္လိုက္မယ္တဲ့.. ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ဆိုေတာ္ေသးတယ္တဲ့
ဓာတ္ပံုရိုက္တယ္ဆိုတာေကာင္ေလးေခ်ာေခ်ာေလးနဲ႔ပဲရိုက္မွာေပါ့တဲ့..
ဟီးတမင္ေျပာတာမဟုတ္ဘူး.. သူကအဲ့ဒီလိုကိုတကယ္ေျပာတာေနာ္..
ေတဇာကလည္းထျပီး ဟာအမ္မီနမ္နဲ႔ဒီေလာက္တူတဲ့လူကိုတဲ့...သူက ရက္ပါရူးေလ..
ဒီလိုနဲ႔ပဲေကာင္မေလးကကြ်န္ေတာ္နဲ႔ဓာတ္ပံုရိုက္ျပီး ထြက္သြားေတာ့တာေပါ့...
ဒါနဲ႔ကြ်န္ေတာ္တို႔လည္းသထံုကိုလိုက္ခ်င္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကိုေခၚျပီးမားသားတို႔နဲ႔ေတြ႔ဖို႔ ထြက္ခဲ့ၾကေတာ့တယ္ဗ်ာ။

ေတာင္ေပၚက အျဖစ္ေတြ

အဲ..... မိန္းကေလးအုပ္စုကိုရြဲ႕ျပီးေတာ့ ၁၀ နာရီေလာက္ရွိတာနဲ႔မုဆိုးဒူးေထာက္ေတာင္ကို
သြားၾကတာေပါ့... မုဆိုးဒူးေထာက္ေတာင္ကိုသြားတဲ့လမ္းမွာေတာ့ဘာမွေထြေထြထူးထူး
မျဖစ္ၾကပါဘူး..ဒီလိုနဲ႔အဲဒီကေနတည္းခိုခန္းကိုျပန္ေရာက္ေတာ့ညေနမိုးခ်ဳပ္ေနျပီ...
ဒီလိုနဲ႔ရန္ကုန္မွာက်န္ခဲ့တဲ့အေမတို႔ဆီဖုန္းဆက္တာေပါ့..
ဘာလို႔လည္းဆိုေတာ့အေမတို႔က
သထံုကိုလိုက္လာမွာေလ..သထံုကကြ်န္ေတာ္တို႔ရဲ႕ေမြးရပ္ေျမေလ..
ဒီေတာ့အမ်ိဳးေတြဆီကို
အလည္ျပန္ရတာေပါ့..အမ်ိဳးေတြဆီကိုသြားတဲ့ခရီးကအျဖစ္အပ်က္ေတြကို
ေနာက္မွေရးမယ္ေနာ္
စာေရးတာလမ္းေၾကာင္းေျပာင္းသြားေတာ့မလို႔...
ဖုန္းဆက္ေတာ့ သူတို႔သန္ဘက္ခါလိုက္လာမယ္တဲ့.. ဒီလိုနဲ႔ဖုန္းေတြဘာေတြဆက္ျပီးေတာ့
ထမင္းစားခ်ိန္ေရာက္ေတာ့..ထမင္းဆိုင္တန္းဘက္ကိုထြက္ၾကရတာေပါ့..
ဒီတစ္ခါထမင္းစားမယ္ဆိုေတာ့..အားလံုးကတိုင္ပင္ၾကတာေပါ့ ပိုက္ဆံေပးရတာ ခ်င္းအတူတူ
စားေကာင္းမဲ့ဆိုင္မွာပဲစားမယ္ေပါ့.. အဲ့ဒီမွာ လူေတြကကြဲကုန္ေရာ.. ၇ေယာက္အဖြဲ႔မွာ ၃ေယာက္က
အရင္ဆိုင္မွာစားမယ္ က်န္တဲ့သံုးေယာက္ကဆိုင္ေျပာင္းစားမယ္နဲ႔ျဖစ္ကုန္ေရာ..
ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ဘယ္ဆိုင္စားစားျဖစ္တယ္ေပါ့.အစားအေသာက္ပဲဗိုက္ထဲေရာက္သြားဖို႔
အဓိကမဟုတ္လား..ဟိုသံုးေယာက္ကလည္း အရင္ဆိုင္ကိုအားနာတယ္တဲ့...
ဒါနဲ႔ပဲအားလံုးသေဘာတူညီမွဳနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္အကိုရဲ႕အၾကံအတိုင္း ဖိနပ္လွန္မယ္ဆိုျပီးလွန္ၾကတာေပါ့..
အဲျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ဖိနပ္လွန္တဲ့ေနရာက ပထမထမင္းဆိုင္နဲ႔ဒုတိယထမင္းဆိုင္ၾကားထဲမွာျဖစ္ေနတယ္
ဒီေတာ့ ႏွစ္ဆိုင္လံုးကဝိုင္းၾကည့္ေပါ့.. လွန္လည္းလွန္ျပီးေရာ ဒုတိယထမင္းဆိုင္ကႏုိင္သြားေရာ..
ဒါနဲ႔ဆိုင္သစ္မွာေျပားစားၾကတာေပါ့.. ပထမဆိုင္ကလူေတြလည္းမ်က္ေစာင္းေတြထိုးေပါ့...
မသိခ်င္ေယာက္ေဆာင္ျပီးပဲ ဝင္စားလိုက္ၾကတယ္... စားျပီးေသာက္ျပီးျပန္ၾကတာေပါ့..
ျပန္ျပီး ညဘက္လာမယ့္ေဘာလံုးပြဲအေၾကာင္းေတြေျပာၾက ရင္းနဲ႔ေဘာလံုးပြဲအလာကိုေစာင့္ၾကတယ္.
ည၂း၃၀ ေလာက္ေရာက္ေတာ့ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ကိုသြားေဘာလံုးပြဲၾကည့္ ၾကတာေပါ့
ေဘာလံုးပြဲျပီး တာနဲ႔တည္းခိုခန္းကိုျပန္ေတာ့.. ရင္ျပင္ေတာ္ေဘးမွာ ပထမထမင္းဆိုင္ကလူေတြ
ထမင္းဟင္းခ်က္ေနတာနဲ႔တိုးပါေရာ.. သူတို႔ကစျပီး ေျပာတာေပါ့..ရန္ကုန္သားေတြမဟုတ္ဘူးတဲ့
အညာသားေတြတဲ့.. ကြ်န္ေတာ္တို႔ကိုသူတို႔ကဘယ္ကလာတာလဲဆိုေတာ့ရန္ကုန္ကလို႔ေျပာထားတာ
ဒီေတာ့ေျပာျပီေပါ့.. သူတို႔ကလည္းဆက္ေျပာ တယ္.. သူတို႔ဆိုင္မွာပဲစားမယ္ေျပာျပီးေတာ့ တျခားဆိုင္
ေျပာင္းစားတယ္တဲ့... အညာသားေတြတဲ့... အညာသားလို႔ေျပာတာသူတို႔ကိုညာသြားလို႔တဲ့
အဲ့ဒီမွာမဲၾကီးက ထျပီးရန္ေတြ႔ပါေရာ.. ဘာျဖစ္လဲဘာျဖစ္လဲတဲ့.. ဟင္းကိုေကာင္းေအာင္မွမခ်က္တာတဲ့
အဲ့ဒါေၾကာင့္ေျပာင္းစားတာတဲ့.. ဘာမွလာေျပာမေနနဲ႔ဆိုျပီးျပန္ျပီးရန္ေတြ႔တာဗ်ား.. ဆိုင္က အမၾကီးေတြဆို
ပါးစပ္ေလးေတြအေဟာင္းသားနဲ႔ေၾကာင္ၾကည့္ေနတာ.. ေအးေလသူတို႔လည္းဒီေလာက္ ရန္ျပန္ေထာင္တတ္
တဲ့ေယာကၤ်ားေလးမ်ိဳးမေတြ႔ဘူးလို႔ထင္ပါတယ္.. ေၾသာ္ ေတာင္ေပၚကအျဖစ္ေတြေပါ့

ေတာင္ေပၚက ရြဲ႕ခဲ့တဲ့အျဖစ္ေတြ

ေရတံခြန္ကအျဖစ္အပ်က္ေတြေရးျပီးေတာ့
ဘာအေၾကာင္းေရးရင္ေကာင္းပါ့မလဲလို႔စဥ္းစားရတယ္...
အခုေတာ့ရျပီ.. ကဲစလိုက္ရေအာင္.... ဒီလိုနဲ႔.. ေတာင္ေပၚေရာက္ေတာ့ေရတစ္ခါျပန္ခ်ိဳးျပီးေတာ့ကြမ္းေလးဝါးျပီးေတာ့...
အားလံုးေရခ်ိဳးတာျပီးေအာင္ေစာင့္... ျပီးတာနဲ႔
အဖြဲ႔လိုက္ၾကီးရင္ျပင္ေတာ္ေပၚကိုတတ္ၾကတာေပါ့ ေအာင္မယ္အဲ့ဒီေန႔ညကရင္ျပင္ေတာ္ေပၚမွာလူကမ်ားတယ္ဗ်ား..
အားလံုးကဘုရားလည္းဖူးလိပ္ဥလည္းတူးေပါ့ေလ.. ကြ်န္ေတာ္ကလြဲရင္ေပါ့....ရင္ျပင္ေတာ္ေပၚမွာေလွ်ာက္သြားၾက
က်ိဳက္ထီးရိုးေစတီကို ကန္ေတာ့ ျပီးေရႊျပားလွဴေပါ့... ျပီးတာနဲ႔လမ္းေလွ်ာက္တာမ်ားေနေတာ့ဗိုက္ကဆာလာေရာ...
ဒီလိုနဲ႔ပဲ ထမင္းဆိုင္သြားၾကမယ္ေပါ့.. ဒါနဲ႔ပဲေရာက္ေရာက္ျခင္းတုန္းကစားခဲ့တဲ့ဆိုင္ကိုပဲဝင္စားၾကတာေပါ့... အဲ့ဒီမွာစေတြ႕တာပဲ..ေရာက္ေရာက္ျခင္းတုန္းက
စားတာကေတာ့ပင္ပန္းေတာေကာင္းတာ
မေကာင္းတာကိုဂရုမစိုက္ဘူးေလ....အခုအရမ္းမပင္ပန္းပဲစားေတာ့
ထမင္းကစားလို႔ကိုမေကာင္းတာ
မဲၾကီးကေတာ့...စပြားတာေပါ့..မေန႔ကေလာက္စားလို႔မေကာင္းဘူး
ဘာဘူးေပါ့..ဒါနဲ႔စားျပီးၾကေတာ့ရင္ျပင္ေတာ္ေပၚျပန္တတ္.
ဟိုေလွ်ာက္ၾကည့္ဒီေလွ်ာက္ၾကည့္ေပါ့ဗ်ာ.. ဓာတ္ပံုေတြဘာေတြရိုက္ေပါ့..
အမွတ္တရအေနနဲ႔ေပါ့...ျပီးတာနဲ႔...
ရင္ျပင္ေတာ္ေပၚေလွ်ာက္သြားရင္းနဲ႔ေခ်ာတဲ့ေကာင္မေလးေတြဆို
လိုက္ေနာက္ေပါ့ဒါကေတာ့လူပ်ဳိတိုင္းပါပဲေနာ္.... ေပ်ာ္ၾကတာေပါ့ဗ်ာ.. ဘယ္သူ႕ကိုမွဘယ္လိုဘယ္လိုခံစားခ်က္မရွိပါဘူး
အားလံုးလည္းသေဘာေပါက္ပါတယ္...ဒီလိုနဲ႔
ေနာက္လိုက္ေျပာင္လိုက္နဲ႔ သြားလိုက္တာ..
အမၾကီးေတြ အဖြဲ႕တစ္ဖြဲ႕ၾကေတာ့ စတာကိုမၾကိဳက္ေတာ့ လူေတြကိုမတူသလိုမတန္သလိုလိုဘာလိုလိုေပါ့..
စဥ္းစားၾကည့္ၾကဗ်ာ.. ကြ်န္ေတာ္တ႔ို အဖြဲ႕မွာေပအေတတစ္ေကာင္မွမပါပါဘူး..
တစ္ေယာက္ဆို company ကမန္ေနဂ်ာ
တစ္ေယာက္ဆို ဂ်ာနယ္ အယ္ဒီတာ... စဥ္းစားၾကည့္... အဲ႔ဒါကိုဒီလိုဆက္ဆံေတာ့. အားလံုးကတင္းတာေပါ့..
မဲၾကီး သူကေဒါသအထြက္ဆံုး သူေပါက္ကြဲျပီး အဲ့ဒီေဆာ္ေတြကို လိုက္ပြားတာ..
ေဆာ္ေတြက လွတဲ့ေဆာ္ေတြကိုမပါပါဘူးဗ်ာ...
ဒါေပမဲ့တင္းေနေတာ့လိုက္ပြားတာေပါ့...
ျပီးေတာ့.. ေဆာ္ေတြကိုၾကည့္ရတာပိုက္ဆံနည္းနည္းရွိရင္ေတာ
့ေအးေဆးပဲဆိုတဲ့သေဘာရွိတယ္...တမင္ေျပာတာေတာ့မဟုတ္ဘူးေနာ္.. အဲ့ဒါတကယ္ဆိုတာကိုခဏေနရင္ေသခ်ာရွင္းျပမယ္..
အဲ့ဒါနဲ႔တမင္ လိုက္ျပီးေျပာတာ.. သူတို႔ကိုင္ထားတဲ့ Digital camera ကိုမျမင္ဘူးလို႔ပါဆိုျပီးလိုက္ေျပာတာ..
အဲ့ဒါေလးက ဘာေလးလည္းေပါ့ေလ... ဒီလို႔နဲ
အားလံုးေဒါသေတြနဲ႔ တည္းခိုခန္းကိုျပန္လာတာေပါ့..
တည္းခိုခန္းေရာက္ေတာ့သူတိုကိုဘယ္လိုႏွိပ္ကြပ္ရင္ေကာင္းမလည္းဆိုျပီး
တိုင္ပင္ရင္းနဲ႔ပဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားၾကတယ္..
မနက္မိုးလင္းေတာ့ မ်က္ႏွာသစ္သြားတိုက္ ျပီး
လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ကိုသြားေတာ့ ဘာေတြ႕တယ္မွတ္တုန္း
ညကေဆာ္ေတြေလ... အဲ့ဒီေတာ့မွျပန္သတိရတာ ညက ကိစၥကို အားလံုးကဘာကိုမွစိတ္ထဲမွာထားတတ္တာမဟုတ္ေတာ့
ေမ့ေနၾကတာေလ..ျပန္ေတြ႕ေတာ့လည္း ေဒါသေတြျပန္ထြက္ေပါ့..အမွန္ကေဒါသထြက္စရာမရွိပါဘူးဒါေပမဲ့
သူတိုလုပ္ပံုက ေဒါသထြက္စရာေလ.. ဘာလုပ္ေနတယ္ထင္လဲ..
သူတို႔အေဖေလာက္ရွိတဲ့ဘဲၾကီးေတြနဲ႔ စကားေတြေျပာ
လိပ္စာေတြေပးနဲ႔လုပ္ေနတာ..ဘဲၾကီးေတြက ေရႊ ေတြဝတ္ထားတာ
ေၾကာက္ဖို႔ေတာင္ေကာင္းတယ္.. အသားမဲတဲ့လူေရႊဝတ္
တာဘယ္ေလာက္ၾကည့္ရဆိုးလည္းဆိုတာ
ခင္ဗ်ားတို႔ပဲစဥ္းစားၾကည့္..မီးေသြးခဲေပၚအီးအီးေတြပါထားတဲ့အတိုင္းပဲ..
ကြ်န္ေတာ္ေဆာ္ေတြကိုေျပာတာမလြန္ပါဘူးေနာ္
အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာကြ်န္ေတာ္တို႔ရဲ႕ဇာတ္လိုက္ေက်ာ္ၾကီး“မဲၾကီး” ကထသြားျပီး
အငယ္ေလးမင္းလိုက္ခဲ့တဲ့..အဲ့ဒါနဲ႔လိုက္သြားေတာ့.. မင္းရဲ႕အိတ္ကိုဖြင့္တဲ႔ေသာ့ယူခဲ့တဲ့.. ယူခဲ့ျပီးလိုက္သြားေတာ့ အိတ္ဖြင့္ျပီးကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕Digital camera and Video camera ကိုထုတ္ခိုင္းတယ္... ျပီးလည္းျပီးေရာယူျပီးထြက္သြားပါေလေရာ..
လက္ဖက္ရည္ဆိုင္အေရွ႕ကိုေရာက္တာနဲ႔
အဲ့ဒီေဆာ္ေတြေရွ႕တည့္တည့္ကိုသြားျပီးဗီဒီယို ကင္မရာနဲ႔ရိုက္လိုက္
ဒီဂ်စ္တယ္ကင္မရာနဲ႔ရိုက္လိုက္.. နဲ႔လုပ္ေနတာ..
ဟိုေဆာ္ေတြဆိုေၾကာင္ျပီးၾကည့္ေနတာ.. စဥ္းစားၾကည့္ေလ
ညက ကင္မရာကိုမျမင္ဖူးဘူးဆိုတဲ့လူေတြက အခု ကင္မရာေတြတကားကားနဲ႔ဆိုေတာ့ ေၾကာင္သြားတာေပါ့..
ေနာက္ေန႔ေတြ ဆိုအဲ႔ဒီေဆာ္ေတြကြ်န္ေတာ္တို႔ကိုေတြတာနဲ႔ရယ္ရယ္ျပတယ္ဗ်ာ.. ဒါေပမဲ့ကြ်န္ေတာ္တို႔ကလုံးဝကို
လွည့္မၾကည္ေတာ့တာ...
မဲၾကီးဆိုတာအဲ့ဒီလိုလူပါဗ်ာ..သေဘာေကာင္းသေလာက္သူ႕ကိုေၾကာရင္
မေက်နပ္ဘူးဗ်... နည္းနည္းေလာက္ျပန္ျပီး lesson ေပးရမွေက်နပ္တာ

တမင္ကြ်န္ေတာ္တို႔ ရြဲ႕ခဲ့တဲ့အျဖစ္ေတြေပါ့ဗ်ာ..

ကြ်ိဳက္ထီးရုိး မွအျဖစ္အပ်က္မ်ား

ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဒီလိုနဲ႔ေရတံခြန္ကေနျပန္လာခဲ့ၾကတယ္..လမ္းတစ္ေလွ်ာက္လံုးပင္ပင္ပန္းပန္းနဲ႔ ေတာင္ေပၚကိုျပန္တတ္ရတာေပါ့..မတတ္လို႔လည္းမရဘူးေလ.. အိပ္စရာငွားထားတဲ့တည္းခိုခန္းကလည္း
ေတာင္ေပၚမွာပဲရွိတယ္ေလ.. ဒီလိုနဲ႔ နားလိုက္တတ္လိုက္နဲ႔သြားလိုက္တာ ေတာင္ေပၚကိုညေန၆နာရီေလာက္မွေရာက္တယ္ေလ..
ေၾသာ္..လမ္းမွာဘာအခက္အခဲမွမရွိဘူးလို႔ထင္လို႔လား..
ေအာင္မေလး..မထင္လိုက္ပါနဲ႔.. ကြ်န္ေတာ္တို႔အဖြဲ႔မွာက
အားလံုးနီးပါးကလူငယ္ ေျခက်ေတြေလ..အဲဒါေပမဲ့
ေတဇာ နဲ႔ ေအာင္ပန္း ကသြက္တယ္.. သူတို႔ႏွစ္ေယာက္က
စကားေလးတေျပာေျပာနဲ႔တတ္သြားလိုက္တာ
ကြ်န္ေတာ္တို႔နဲ႔ေဝးသြားလိုက္တာ ျမင္ေတာင္မျမင္ရတဲ့အထိကိုျဖစ္သြားတာပဲ... ဒီလိုနဲ႔သူတို႔ကိုမွီေအာင္ျမန္ျမန္ေလးေလွ်ာက္တာေပါ့.. ေလွ်ာက္သြားရင္းနဲ႔လမ္း ၃ ခြ ကိုေတြ႔တယ္..
ကြ်န္ေတာ္တို႔က အလယ္လမ္းကေနသြားလိုက္တာေပါ့....
ဒီလိုနဲ႔ဘယ္ေလာက္ျမန္ေအာင္ေလွ်ာက္ေလွ်ာက္
သူတို႔ကိုမမွီဘူး.. ဒါနဲ႔ ပံုမွန္မဟုတ္ဘူးဆိုတာေတာ့သေဘာေပါက္လိုက္တာေပါ့... ဆက္သြားရင္းနဲ႔အေရွ႕ဘက္မွာေတြ႔ရတဲ့အေအးဆိုင္ေလးမွာ
ထိုင္ရင္းနဲ႔ပိုင္ရွင္ကိုေမးတာေပါ့..
“အကို..ဒီနားကိုလူငယ္အရြယ္၂ ေယာက္ျဖတ္သြားတာေတြ႔မိလား”လို႔ေမးေတာ့.. သူက၂နာရီအတြင္းဘယ္သူမွမျဖတ္ေသးဘူးတဲ့..ဒါနဲ႔ပဲစိတ္ပူသြားတာေပါ့.. ေခ်ာက္ထဲမ်ားက်ျပီးေသကုန္ျပီလားလို႔..ပိုင္ရွင္ကေတာ့ေျပာပါတယ္... ရေသ့ေတာင္ကိုဆင္းတဲ့လမ္းကေနမွားဆင္းသြားတာျဖစ္မယ္တဲ့... ကြ်န္ေတာ္တို႔ကေတာ့ ေတြးတာေပါ့ ဒါဆိုဒီလူ၂ေယာက္ည ၈ နာရီေလာက္မွေရာက္မယ္ထင္တယ္လို႔... ဘာလို႔လည္းဆိုေတာ့ရေသ့ေတာင္ဘက္ကပိုေဝးတာကို... ဒါေပမဲ့ဗ်ာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ေတာင္ေပၚေတာင္ မေရာက္ေသးဘူး ေရာက္ခါနီးေလာက္မွာေပါ့.. သူတို႔ ၂ ေယာက္က
အဝတ္အစားေတြေတာင္လဲထားျပီးျပီ။
သူတို႔ကိုေမးၾကည့္ေတာ့လမ္းမွားမွန္းသိတာနဲ႔အသဲအသန္တတ္တာတဲ့..
နားေတာင္မနားဘူးတဲ့..
အဲ့ဒါေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ထက္ ၄၅ မိနစ္ေလာက္ေစာျပီးေရာက္ေနတာတဲ့.. သူတို႔ကေတာင္ကြ်န္ေတာ္တို႔
ကိုစိတ္ပူလို႔လာေစာင့္ေနတာတဲ့ဗ်ား...ဒါေတာင္
ရင္ျပင္ေတာ္ေပၚလိုက္ၾကည့္ျပီးမွလာတာတဲ့..
ေၾသာ္ကိုယ္ေတြကသူတို႔ကိုစိတ္ပူရမယ္မွတ္တာ သူတို႔ကေတာင္ျပန္စိတ္ပူလိုက္ေသး.....

ေတာင္ေပၚမွာလြဲခဲ့တဲ့အျဖစ္ေတြေပါ့.....

က်ဳိက္ထီးရိုး မွအျဖစ္အပ်က္မ်ား

အဲ့ဒီလိုနဲ႔ မနက္မိုးလင္းတာနဲ႔ေတာင္ေပၚကိုတတ္သြားၾကတယ္.... ကြ်န္ေတာ္တိ႔ုက ေျခလွ်င္ တတ္ၾကတာေလ.. ဒီေတာ့ေတာင္ေပၚေရာက္တဲ့အခ်ိ္န္မွာဗိုက္ကအရမ္းဆာေနၾကျပီ.. ဒီလိုနဲ႔တည္းခိုိခန္းငွား ပစၥည္းေတြထား ေရခ်ဳိးေပါ့... ျပီးတာနဲ႔ အခန္းတံခါးကို ပိတ္ျပီးစားေသာက္ဆိုင္ကိုဂိုးၾကတာေပါ့.. ဘယ္စားေသာက္ဆိုင္ေကာင္းမွန္းလည္းမသိပါဘူး.. ေတြ႕တဲ့ဆိုင္ဝင္စားလိုက္ၾကတာ.. ေအာင္မေလး
စားလိုက္က်တာ “ေဝသာလီျပည္ ကိုဘီလူးဝင္တာထက္ဆိုးတယ္၊ အဲ ကြ်န္ေတာ္အပါအဝင္ေပါ့ေနာ္”
စဥ္းစားၾကည့္အဝစားတစ္ေယာက္ကို ၃၅၀၀ စားတာက ၈ေယာက္ ထမင္းအုတ္က ၁၅ အုတ္ကုန္တယ္.. ကြ်န္ေတာ္ “ေဝသာလီျပည္ ဘီလူးဝင္တာထက္ဆိုးတယ္”လို႔ေျပာတာမလြန္ပါဘူးေနာ္..
စားေသာက္ဆိုင္ပိုင္ရွင္နဲ႔ စားပြဲထိုးေတြေတာင္ စိတ္ေလသြားတယ္.. အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ရဲ႕ဇာတ္လိုက္ေက်ာ္ၾကီး“မဲၾကီး” စားလို႔ျပီးသြားပါေရာ.. ေတြ႕ျပီေလ သူဆိုင္ရွင္ကိုေတာ္ကီပြားေတာ့မယ္... သူကယဥ္တယ္ဗ်ား.. အင္ထရိုစဝင္တာ... အန္တီတဲ့ အန္တီတို႔ဆိုင္ကဟင္းေတြကအရမ္းေကာင္းတာပဲတဲ့..အန္တီၾကီးဆိုတာျပံဳးလို႔
အမွန္ကဒီေလာက္ၾကီးေကာင္းတာမဟုတ္ဘူး..ေဖာတာေလေဖာတာ...
ကြ်န္ေတာ္တို႔ကေတာ့သူဘာဆက္ေဖာမလဲလို႔ေစာင့္ၾကည့္ေနၾကတာေပါ့.... ေအာင္မယ္သူကေျပာတယ္ဗ်ား..
ေနာက္ေန႔ေတြလည္း အန္တီ့ဆိုင္မွာပဲစားမယ္တဲ..ကတိေတြေပးေနတာေလ.. ကတိေတြေပးေနတာ.. အဲ့ဒီေန႔ကကြ်န္ေတာ္တို႔စားႏိုင္တယ္ဆိုတာလည္း ေတာင္ေပၚကိုေျခလွ်င္တတ္လာရေတာ့ ပင္ပန္းျပီးစားသေလာက္ဝင္ေနတာေပါ့ဗ်ာ.. ဒါနဲ႔စားျပီးေသာက္ျပီး ေတာ့ပိုက္ဆံရွင္းျပီးတည္းခိုခန္းျပန္ျပီးအိပ္ၾကတာေပါ့..
ပိုက္ဆံရွင္းေတာ့အန္တီၾကီးကပိုက္ဆံကိုေလွ်ာ့ေပးတယ္ဗ်ား...
သူ႔ေတာ္ကီနဲ႔ကြ်န္ေတာ္တို႔ေတြအဆင္ေျပသြားတာေပါ့
ေနာက္ေန႔မနက္ ၆ နာရီအိပ္ရာကအားလံုးကိုႏုိးျပီး
ေရတံခြန္ သြားမယ္ဆိုျပီးမ်က္ႏွာသစ္၊သြားတိုက္ ျပီးတာနဲ႔

လက္ဖက္ရည္ဆိုင္သြားျပီးဝမ္းျဖည့္လိုက္ေသးတယ္.. ျပီးလည္းျပီးေရာ ရိကၡာအတြက္ဝယ္က်တာေပါ့... ေၾသာ္ ရိကၡာ ဆို လို႔ဘာပါလိမ့္လို႔ေတြးမေနနဲ႔.. ကြ်န္ေတာ္တို႔ အဖြဲ႔ ကေဆးလိပ္ေသာက္တဲ့လူေရာကြမ္း စားတဲ့လူေရာအစံုပါတယ္ေလ.. ဒီလိုနဲ႔ေဆးလိပ္ ၃ ဘူး ကြမ္း၃၀၀၀ ဖိုးေလာက္ဝယ္ျပီးစထြက္ၾကတာေပါ့.. ဒီလိုနဲ႔သြားလိုက္တာလမ္းတစ္ဝက္ေလာက္မွာ ကြ်န္ေတာ့္ေျခေထာက္ကို
ငုတ္ဆူးသြားတယ္ဗ်ာ.. ဆိုးပါတယ္ဗ်ာ..အားလံုးကစိတ္ပူသြားတာေပါ့.. ကြ်န္ေတာ္ကအားလံုးထဲမွာအငယ္ဆံုးဆိုေတာ့ဝိုင္းခ်စ္ၾကတာေပါ့... ဟီးဟီး... အမွန္က အငယ္ဆံုးအရွုပ္ဆံုး အေပြးဆံုး ... သူမ်ားကိုေခ်ာက္အတြန္းဆံုး အားလံုုးရဲ႕ခ်ဥ္ဖတ္ေပါ့ဗ်ာ....ေၾသာ္ကိုယ့္ဂုဏ္ကိုေဖာ္ရတာ....
ဒီလိုနဲ႔ေရတံခြန္ကိုေရာက္သြားၾကပါေရာ....
အဲ့ဒီမွာျပႆနာစတာပဲ..
အားလံုးကေရထဲဆင္းခ်င္တယ္ဒါေပမဲ့အဝတ္အစားအပိုမပါဘူး..
အဲ့ဒါနဲ႔ အနားမွာရွိတဲ့ဆိုင္ကိုေမးေတာ့ သူတို႔ဆီမွာပုဆိုးငွားတယ္တဲ့.. အေတာ္ပဲေပါ့... ဒါနဲ႔ပုဆိုးကိုအရင္ေလွ်ာ္ျပီးအဝတ္အစားလဲလိုက္က်တာေပါ့..
ျပီးတာနဲ႔ေရထဲကိုတခါတည္းဒိုင္ဗင္ထိုးလိုက္က်တာေပါ့
.. ျပီးလည္းျပီးေရာအေပၚမွာတစ္ေယာက္က်န္ေနလို႔ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဘယ္သူလို႔ထင္လဲ.. “မဲၾကီး” ေပါ့.. ကြ်န္ေတာ္ကေမးလိုက္တာေပါ့ “ဟာဘာလုပ္ေနတာလည္းေရထဲဆင္းေလဆိုေတာ့”.. သူကေျပာတယ္“ေအးတယ္ဟ” တဲ့... အဲဒီၾကမွကိုမင္းကေျပာတာ .. ေဟ့ေကာင္ အငယ္ေလးတဲ့ဒီေကာင္ကရန္ကုန္မွာေတာင္ေရေန႔တိုင္းခ်ိဳးတာမဟုတ္ဘူးတဲ့.. ဆိုးပါတယ္... ျပႆဒါး ရက္ရာဇာ ေရြးျပီးေရခ်ိဳးတာတဲ့ဗ်ာ... အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာဆရာသမားမဲၾကီးကဘာလုပ္ေနတယ္ထင္တုန္း.. ေျခေထာက္ေလးေရထဲခ်ျပီးေအးလားမေအးလားစမ္းေနတယ္ဗ်ာ.. ျပီးလည္းျပီးေရာ ေအးတယ္ဆိုျပီးကုန္းေပါမွာငုတ္ေလးျပန္ထိုင္ေနတယ္... ဒါနဲ႔အားလံုးဝိုင္းတိုင္ပင္ျပီး သူ႔ကိုေရထဲဆြဲခ်မယ္ေပါ့..တိုင္ပင္ျပီးကြ်န္ေတာ္ရယ္
ကြ်န္ေတာ့္အကိုရယ္အေပၚကိုအေနာက္ကေန
တိတ္တိတ္ေလးတတ္သြားျပီးသူ႔ကိုေရထဲကေန
တြန္းခ်မလိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေအာင္မယ္သူကတုန္မ်ားေတာင္တုန္ေနလိုက္ေသး... ဒါနဲ႔ကြ်န္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္သုူ႔ကိုတြန္းခ်ေအာက္ကလူေတြကဝိုင္းဆြဲနဲ႔... ေရထဲကိုျပဳတ္က်သြားပါေရာ.... ျပီးလည္းျပီးေရာ ေရထဲကျပန္ေပၚလာတာနဲ႔ေအာ္တယ္ဗ်...“ဘူး ဖူးဖူး သူေတာင္းစားေတြရဲ႕တကယ္ေအးတယ္ဟတဲ့” ဆိုျပီးကုန္းေပၚကိုေျပးတတ္တာပုဆိုးပါေရထဲမွာကြ်တ္က်န္ခဲ့တယ္..... ဟားဟား။
မထင္မွတ္ပဲရုတ္တရတ္ၾကံဳခဲ့ရတဲ့ဟာသေလးပါ....


ကြ်န္ေတာ္တို႔႔က်ိဳက္ထီးရိုးမွာေတာက္ေလွ်ာက္ေပ်ာ္ခဲ့ရတာ “မဲၾကီး”ဆိုသူပါလို႔ပါဗ်ာ...

က်ဳိက္ထီးရိုး မွအျဖစ္အပ်က္မ်ား

၂၀၀၇ ခု ဇန္န၀ါရီလမွာ ျမန္မာျပည္ကိုျပန္သြားခဲ့တယ္.. မိသားစုတခုလံုးေပါ့။ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ အကို နဲ႔ဆို တာေပ်ာ္လို႔ေပါ႔..ကိုယ့္ႏုိင္ငံကိုျပန္ရတာမေပ်ာ္ ဘယ္ရွိပါ့မလဲေနာ္ ေလယာဥ္ ကြင္းကိုေရာက္တာနဲ႔ ေခါင္းထဲမွာဘယ္ေတြသြားရမလဲစဥ္းစားထားတာ ကိုယ္႔အေတြးနဲ႔ကိုယ္ဟုတ္လို႔... ဒီလိုနဲ႔ရန္ကုန္မွာ ၂ ရက္ ေလာက္ေနျပီးေတာ အကိုကေျပာတယ္“ေဟ့ေကာင္ သားငယ္ ငါတို႔ ေဘာ္ဒါေတြစုျပီး က်ဳိက္ထီးရိုးသြားရေအာင္တဲ့” ကဲစဥ္းစားသာၾကည့္ ကြ်န္ေတာ္ဆိုတဲေကာင္က ေရာက္ကတည္းက သြားခ်င္ေနတဲ့ေကာင္ ေရကန္အသင့္ႀကာအသင့္ေပါ့ဗ်ာ။ဒီလိုနဲ႔ ေဘာ္ဒါေတြကို လိုက္ေခၚ လိုက္ေျပာနဲ႔ညေန ၅ နာရီေလာက္မွ ကားဂိတ္ကေနလက္မွတ္ခ်က္ခ်င္းဝယ္ျပီးတန္းဒိုးတာေပါ့... ကားေပၚ မွာလည္းကြ်န္ေတာ္တို႔ အဖြဲ႔ရဲ႕အသံေတြခ်ည္းပဲ... ဒီလိုနဲ႔ကင္ပြန္းစခန္းကို ည ၁၁ နာရီမွေရာက္တယ္ေလ။ ဒီလိုနဲ႔ ကားေပၚကဆင္း ၾက တာေပါ့... ေဘာ္ဒါေတြကလဲဒီညေတာ့တတ္ဖို႔မျဖစ္ႏုိင္ဘူးတဲ့... အမွန္ေတာ့ေဘာ္ဒါေတြထဲမွာ“သရဲ”ေၾကာက္ ္တတ္တဲ့လူသံုးေယာက္ပါတယ္ေလ... အဲဒါနဲ႔ ေတာင္ေျခရင္းက စားေသာက္ဆိုင္တစ္ဆိုင္မွာထိုင္ရင္း စကားေတြေျပာၾကတာေပါ့.. ဒီလိုနဲ႔ စကားေျပာလာလိုက္တာ ညႏွစ္နာရီထိုးသြားတယ္..အမွန္က တစ္ညလံုးစကားထိုင္ေျပာဖို႔ရည္ရြယ္ထားတာ...ဒါေပမဲ့ ႏွစ္နာရီလည္းေက်ာ္ေရာ “သရဲေၾကာက္ ္တတ္တဲ့သူငယ္ခ်င္းသံုးေယာက္က အိပ္ခ်င္တယ္တဲ့” ဒါနဲ႔ပဲ အိပ္ခန္းေလးေတြ ငွားလိုက္ၾကရတာေပါ့ဗ်ာ... အဲ ဒါေပမဲ့ သူတို႔သံုးေယာက္ကလြဲ ရင္က်န္တဲ့လူေတြကမအိပ္ခ်င္ေသးဘူး... ဒီေတာ့ကြ်န္ေတာ္တို႔ကစကားေတြထိုင္ေျပာ ေနၾကတာေပါ့ဗ်ာ.. အားလံုးကထင္တာကသူတို႔သံုးေယာက္အိပ္ေနျပီေပါ့.. စကားကလည္းေကာင္းေနေတာ့သူတို႔ကိုသတိမထားလိုက္မိဘူး... ဒီလိုနဲ႔စကားေျပာလာလိုက္တာ သံုးနာရီထိုးသြားပါေရာ... ဒီေတာ့မွ အားလံုးကဗိုက္လည္းဆာတယ္..အေပါ့အပါးေလးလည္းသြားခ်င္ပါတယ္ေပါ့.. အဲ့ဒီၾကမွႀကည့္လိုက္ေတာ အားပါးပါး .. ဟိုသံုးေယာက္ဗ်ာ.. အေပၚမွာသြားမအိပ္ေသးပဲနဲ႔ငုတ္တုတ္ေလးေတြ.. အားလံုးကေၾကာင္သြားတာေပါ့.. ဒါနဲ႔ေမးႀကည့္တာေပါ့ ဘာလို႔မအိပ္ၾကေသးတာလည္းလို႔... အဲ့ဒီေတာ့ဘာျပန္ေျပာတယ္မွတ္တုန္း “ငါတို႔သရဲေႀကာက္လို႔တတ္မအိပ္ေသးတာတဲ့...ေၾသာ္ ရွားပါတယ္... ဒါနဲ႔ ကိုမင္းက ေျပာ ေရာ..ငါတို ရူးရူးသြားေပါက္မလို႔ လိုက္မွာလားေပါ့.. သူတ႔ိုကလည္း ဘယ္ကတည္းကေအာင့္ထားတယ္မသိဘူး ေအာင္မေလးေပါက္ခ်င္ေနတာၾကာျပီတဲ့.. အဲ့ဒီလိုနဲ႔သာယာေသာအိမ္ကေလးကိုသြားၾကတာေပါ့... ေႀသာ္ သာယာေသာအိမ္ကေလးဆိုတာအိမ္သာကိုေျပာတာ... ဟီး... ဟိုေရာက္ေတာ့အိမ္သာကႏွစ္လံုးပဲရွိတယ္... ဒါနဲ႔ပဲ အိမ္သာ ေဘးကေျမလြတ္ေလးေတြမွာ လႊတ္ၾကတာေပါ့.. အဒီနားမွာက သစ္ပင္အၾကီးၾကီးရွိတယ္.. ကြ်န္ေတာ္၊ကိုမင္း၊(ေတဇာ၊မဲႀကီး၊ဖတ္တီး)ငါးေယာက္လႊတ္ၾကတာေပါ့... ေနာက္ဆံုးကသံုးေယာက္က“သရဲ” ေၾကာက္တဲ့လူေတြေလ... ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ကုိမင္း ေပါက္ျပီးတဲ့အထိဟိုသံုးေယာက္မျပီးဘူးဗ်ာ... ဘယ္ေလာက္ေအာင့္ထားတယ္ဆိုတာသာၾကည့္.. ကြ်န္ေတာ္တို႔ကျပီးတာနဲ႔သြားဖို႔လည္းျပင္ေရာ ဟိုသံုးေယာက္က သူတ႔ိုေၾကာက္လို႔ေစာင့္ပါတဲ့... ဒါနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ ရယ္ ကိုမင္းရယ္ သူတို႔ကို စခ်င္လာတယ္.. ဒါနဲ႔ကြ်န္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္သစ္ပင္ေပၚကိုေမာ့္ၾကည့္ျပီးမ်က္လံုးကိုျပဴးႏုိင္သေလာက္ျပဴးလိုက္တယ္ ေၾကာက္သြားပါတယ္ေပါ့ေလ.. ဟိုသံုးေယာက္ကေမးပါေလေရာ.. ဘာျဖစ္တာလည္းတဲ့.. ကြ်န္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္လည္းျပိဳင္တူေအာ္တာ.. “သရဲ” လို႔.. ဟိုသံုးေယာက္ခမ်ာ ေသးေတာင္ျပီးေအာင္မေပါက္ႏိုင္ဘူးေျပးတာတန္းေနတာပဲ... သူတ႔ိုေဘာင္းဘီေတြဆိုလည္းေသးေတြရႊဲသြားလို႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔ကေတာ့ရီရတာအူေတာင္နာတယ္......ေၾသာ္ က်ဳိက္ထီးရိုးေတာင္ေျခက လွ်က္တပ်ွက္ဟာသေလးတခုေပါ့ဗ်ာ... ျပီးရင္ေတာင္ေပၚကအေၾကာင္းေတြေရးပါဦးမယ္။

ဘ၀

ငါ့ ေဘး ကခံုကိုငါမပိုင္ မဆိုင္တဲ့ပစၥည္းကိုင္မိတဲ့လက္ မပိုင္တဲ့ဘ၀ကိုထိုင္ၾကည့္လာတာဘ၀တေလွ်ာက္လံုး မဆံုးတဲ့ ခရီးအဆံုးသတ္ကိုရွာၾကည့္ဖို႔က်ိဴးစားတာလမ္းတ၀က္မွာေမွာက္ရက္လဲ သြားခဲ့တယ္ေလ.......

ညေနခင္း အလြမ္း

ညေနခင္းအလြမ္း ကိုေလညွင္းေဆာင္
ေျပာင္းသြားတဲ့ ရာသီေတြအလီီလီ
အခါလြန္အလြမ္းေတြက ပိုဆဲ
ေၾသာ္...လြမ္းရတဲ့ညေနခင္း ကြယ္.......

ညေန ခင္း

ညေနခင္း
ဆိုတဲ့ blog ကို စျပီး ေရးဖို႔ၾကံေတာ့ ငါ ဘာအေၾကာင္းေရးရင္ေကာင္းမလဲလို႔ စဥ္းစား ေတာ့ဘာအေၾကာင္းေရးလို႔ေရးရမွန္းကိုမသိတာ။ေၾသာ္ ဒါ နဲ႔ ေတြးမိပါတယ္ blog တခုေရးဖို႔ေတာ္ေတာ္မလြယ္ပါလားလို႔။ ကဲကၽြန္ေတာ္ေတာ႔အခုblog စေရးျပီဗ်ိဳ႕။ ေက်းဇူးပါ ေကာင္မေလး။